تاخیر گفتار در کودکان
یک کودک ۲ ساله معمولی می‌تواند حدود ۵۰ کلمه بگوید و یک کودک نوپا باید بتواند جملات ساده دو الی سه کلمه‌ای بسازد. تا زمانی که کودک شما حدوداً ۳ ساله شود، باید بتواند ۱۰۰۰ کلمه را درک و از آن استفاده کند و در جملات ساده سه و چهار کلمه‌ای به کار ببرد.
اگر فکر می‌کنید کودک نوپایتان ساکت‌تر از همسالانش است یا این نقاط عطف را رعایت نکرده، ممکن است تاخیر در گفتار داشته باشد. باید به خاطر داشته باشید که تاخیر در گفتار همیشه نشانه‌ای از چالش‌های فیزیولوژیکی و روانی نیست. با این حال، در چند سال اخیر، کارشناسان تاخیر گفتار را با چندین اختلال عصب - رشدی مرتبط می‌دانند. برای مثال برخی از اختلالات عصب - رشدی ممکن است منجر به تاخیر گفتار در کودکان شود. به همین دلیل برای اطمینان از اینکه کودک در معرض خطر اختلال عصب – رشدی نیست، ریشه یابی تاخیر گفتار کودک شما ضروری است.
دلایل تاخیر گفتار در کودکان چه می‌تواند باشد؟
۱. تاخیر اولیه گفتار و زبان
تأخیر گفتار اولیه معمولاً نشانه‌ای از بیماری زمینه‌ای دیگری نیست. گفتار درمانی در اکثر موارد تاخیر گفتار اولیه مفید است. تاخیر گفتار و زبان را می توان در کودکان ۲ ساله تشخیص داد. تنها نشانه تاخیر اولیه گفتار و زبان، تاخیر در گفتار است. یک کودک دارای تاخیر اولیه گفتار، مهارت‌های ادراکی، شنوایی، ذهنی، بیانی و روابط عاطفی طبیعی دارد.
در بیشتر موارد تاخیر اولیه گفتار، گفتار درمانگر می‌تواند به کودک شما کمک کند. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که مداخلاتی که بیش از هشت هفته طول می‌کشد معمولاً مؤثرتر هستند. کودکان ممکن است در سنین مدرسه از طریق تمرینات ویژه تاخیر گفتار، گفتار طبیعی خود را بازیابی کنند.
اختلال زبان بیانی ممکن است باعث تأخیر گفتار در کودکان شود. کودکان دارای اختلال زبان بیانی دارای هوش متوسط یا بالاتر از حد متوسط، مهارت‌های ادراکی، شنوایی، بیانی و روابط عاطفی طبیعی هستند. تاخیر گفتار در ۲ سالگی ممکن است به دلیل اختلال اولیه زبان بیانی باشد.
متأسفانه، اختلال زبان بیانی خود به خود اصلاح نمی‌شود. بنابراین، مداخله زودهنگام فعال توسط گفتاردرمانگر آموزش دیده ضروری است. همچنین برای والدین ضروری است که گفتار درمانی را در خانه تحت راهنمایی یک پزشک انجام دهند. اختلال زبان بیانی به خوبی به گفتار درمانی پاسخ می‌دهد، به خصوص اگر بیش از ۸ هفته طول بکشد.
علاوه بر تاخیر در گفتار، کودک ممکن است بیان نامشخص داشته باشند. کودکان مبتلا به اختلال زبان دریافتی ممکن است زمانی که والدین، آنها را با نام صدا می‌کنند، واکنشی نشان ندهند و یا به اشیا و افراد اشاره نکنند. همچنین آنها کلمات گفتاری را به سختی درک می‌کنند اما ممکن است پاسخ‌های طبیعی به محرک‌های غیرگفتاری داشته باشند.
گفتار درمانی معمولاً در درمان اختلال زبان دریافتی مؤثر نیست. تحقیقات نشان می‌دهد که کودکان مبتلا به این اختلال به ندرت توانایی گفتار و زبان شفاهی طبیعی را بدست می‌آورند.
شرایط یا اختلالاتی مانند کم شنوایی، لالی انتخابی، اختلال طیف اوتیسم (ASD)، ناتوانی ذهنی، و فلج مغزی (CP) می‌تواند منجر به تاخیر گفتار در میان کودکان شود. گفتار درمانی ممکن است به کودکان مبتلا به چنین اختلالاتی کمک کند. با این حال، بهبود تاخیر گفتار در این کودکان معمولاً محدود است.
کودکان طیف اوتیسم علاوه بر تأخیر گفتار می‌توانند طیف وسیعی از ناهنجاری‌های گفتاری داشته باشند. اگر متوجه شدید که فرزندتان عباراتی را بدون ایجاد عبارات جدید، تکرار می‌کند، یا برای شروع مکالمه تلاش می‌کند، باید فوراً با یک گفتار درمانگر صحبت کنید.
برخی از علائم دیگر اختلال طیف اوتیسم در کودکان ممکن است شامل معکوس کردن ضمایر و پسرفت گفتار و زبان باشد. کودکان در این طیف ممکن است در تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی اختلال داشته باشند. آنها ممکن است رفتارهای تکراری (علایق محدود) از خود نشان دهند. بنابراین لازم است کودکان طیف اوتیسم، از مداخله زودهنگام که بر افزایش ارتباطات و تقویت مهارت‌های زبانی تأکید دارد، بهره‌مند شوند.
فلج مغزی (CP) ممکن است باعث تأخیر گفتار در کودکان شود. در چنین مواردی، تاخیر گفتار معمولاً به دلیل عدم هماهنگی زبان و عضلات فک است. به علاوه از دست دادن شنوایی و ناهنجاری‌های همزمان در قشر مغز نیز ممکن است به تاخیر گفتار در کودکان مبتلا به فلج مغزی منجر شود.
گفتاردرمانگر می‌تواند با معرفی سیستم های ارتباطی جایگزین و تقویتی به کودک مبتلا به فلج مغزی کمک کند و فرزند یاد می تواند بگیرد که چگونه از ترکیب گفتار و نشانه‌های نمادین برای برقراری ارتباط استفاده کند.
با گفتار درمانی گسترده، ممکن است کودک مبتلا به فلج مغزی بتواند مهارت های زبانی و ارتباطی خود را بهبود بخشد. با این حال، ممکن است نتوان گفتار آنها را بهبود بخشید.
آپراکسی گفتار در دوران کودکی یک اختلال کمتر شایع است که بر توانایی کودک در ایجاد صداها به صورت صحیح تأثیر می‌گذارد. والدین ممکن است در درک گفتار کودک مبتلا به آپراکسی گفتار مشکل داشته باشند. کودکانی که از طریق زبان بدن ارتباط برقرار می‌کنند و انگیزه برقراری ارتباط و توانایی درک زبان گفتاری را دارند، اما نشانه‌هایی از تاخیر گفتار را نشان می‌دهند، ممکن است در معرض خطر آپراکسی گفتار باشند.
مطالعات متعددی در مورد درمان آپراکسی گفتار در دوران کودکی انجام شده است، اما شواهد محدودی وجود دارد که از بهبود گفتار با درمان طولانی حمایت می‌کند.
اگر کودک قبل از یادگیری صحبت کردن، توانایی شنیدن خود را از دست بدهد، ممکن است باعث تاخیر در گفتار شود. اگر کودک شما نشانه‌هایی از تاخیر گفتار و تمایل به نگاه نکردن به اشیاء را هنگام ذکر یا اشاره به آنها نشان می‌دهد، فوراً او را نزد یک گفتاردرمانگر ببرید.
کودکان کم شنوا باید به یک شنوایی سنج مراجعه کنند. گاهی اوقات، بازیابی شنوایی از طریق روش‌های جراحی غیر تهاجمی امکان پذیر است. در مواقع دیگر، ممکن است کودک بتوانند با کمک کاشت حلزون بشنود و صحبت کند.
گفتاردرمانگر می‌تواند شما را به سمت استراتژی مداخله مناسب راهنمایی کند. تحقیقات نشان می‌دهد که مداخله زودهنگام مبتنی بر خانواده می‌تواند به فرزند شما کمک کند تا به سطح همسالان خود برسد و مهارت‌های ارتباطی خود را ارتقا دهد.
تاخیر در گفتار نیز می‌تواند نشانه‌ای از ناتوانی ذهنی در کودک باشد. به علاوه در ناتوانی ذهنی، تاخیر در استفاده از حرکات و تاخیر عمومی در رسیدن به تمام نقاط عطف رشد وجود دارد. کودکان دارای ناتوانی ذهنی ممکن است نقص کلی در مهارت‌های شناختی داشته باشند.
کودکان مبتلا به لالی انتخابی در موقعیت‌های اجتماعی خاص، ناتوانی در صحبت کردن را نشان می‌دهند. به عنوان مثال، کودک می‌تواند دستورالعمل‌ها را به خوبی درک کند و در خانه صحبت کند. با این وجود، ممکن است اصلاً در مدرسه صحبت نکنند.
کودکان مبتلا به لالی انتخابی نیاز به مداخله گفتاردرمانی دارند. گفتار درمانگر یا رفتار درمانگر می‌تواند به کودک کمک کند تا بر موانعی که او را از صحبت کردن در موقعیت‌های خاص باز می‌دارد غلبه کند. تحقیقات نشان می‌دهد که یک مداخله ترکیبی شامل گفتار درمانی، درمان شناختی - رفتاری، مشارکت خانواده و مشارکت در مدرسه می‌تواند به کودکان مبتلا به لالی انتخابی کمک کند.
جمع بندی
تاخیر گفتار در کودک ممکن است به دلیل یک یا چند مورد از عوامل ذکر شده در بالا باشد. برخی از کودکان زیر ۳ سال بدون کمک متخصص بهبود می‌یابند. با این حال، هیچ راهی برای تشخیص اینکه کدام کودکان به مداخله گفتادرمانگر نیاز دارند و کدام کودکان به تنهایی به سطح همسالان خود می‌رسند وجود ندارد. بنابراین، اگر کوچکترین علائم تاخیر گفتار را در کودک نوپای خود مشاهده کردید، باید با یک گفتاردرمانگر مشورت کنید. گفتادرمانگر می‌تواند علل و میزان تاخیر گفتار در کودک را آزمایش و ارزیابی کند.
