خشم در کودکان
خشم می‌تواند نشان دهنده یک نگرانی اساسی باشد. این کاملا طبیعی است که بچه‌ها عصبانی شوند، به خصوص قبل از ۶ سالگی. با این حال، عصبانیت‌های مکرر که بیش از ۱۰ دقیقه طول می کشد یا شامل خشونت می‌شود، می‌تواند نشان دهنده چالش‌های رفتاری در کودکان باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مدیریت خشم در کودکان، علل آن و سایر شرایطی که می‌تواند در بروز خشم نقش داشته باشد، این مقاله را بخوانید.
علت ایجاد خشم در کودکان
اگر عصبانیت فرزندتان بر زندگی شما به عنوان عضوی از خانواده، توانایی او در دوست یابی یا نحوه عملکردش در مدرسه تأثیر می‌گذارد، می‌تواند باعث ایجاد نگرانی شود. موارد زیر اختلالات رایج مرتبط با خشم در کودکان است:
اختلال نافرمانی مقابله‌ای:
کودکان مبتلا به این اختلال خلق و خوی پرخاشگر و تحریک پذیر دارند و ممکن است عمدا دیگران را عصبانی کنند یا آزار دهند، از پیروی از قوانین تعیین شده توسط والدین یا معلمان مدرسه امتناع کنند و دیگران را به خاطر چالش‌های رفتاری خود سرزنش کنند.
اختلال سلوک:
کودکان مبتلا به اختلال سلوک ممکن است افراد، حیوانات و اموال شخصی را تهدید کنند یا به آنها آسیب برسانند. آنها همچنین ممکن است قوانین را زیر پا بگذارند.
این ناراحتی می‌تواند ناشی از مسائل پزشکی یا سلامت روان باشد، از جمله:
- اختلالات یادگیری
- اختلال پردازش حسی
- ضربه روانی یا غفلت
- اختلال طیف اوتیسم
- اختلال نقص توجه - بیش فعالی
علائم خشم در کودکان
در حالی که کج خلقی بخشی طبیعی از رشد کودکان است، عصبانیت شدید ممکن است نشانه‌ای از یک مشکل زمینه‌ای در سلامت روان کودک باشد. بیشتر بچه‌ها در سنین ۴ تا ۶ سالگی از خلق عصبانی خارج می‌شوند. اگر کودک شما پس از این سن به خلق عصبانی خود ادامه دهد، می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات خشم باشد.
در کودکان کمتر از ۶ سال، عصبانیت‌های طولانی مدت که بیش از ۱۰ دقیقه طول می‌کشد می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات خشم باشد. کودکانی که به طور معمول به خود یا دیگران صدمه می‌زنند یا اموال دیگران را تخریب می‌کنند باید در یک جلسه مشاوره توسط متخصص ارزیابی شوند.
تشخیص
اگر مشکوک هستید که فرزندتان مشکلات و مسائل مربوط به خشم دارد، باید با پزشک اطفال او تماس بگیرید. اگر کودکی در سن مدرسه دارید، باید با معلمان یا مشاور مدرسه او صحبت کنید. این ارزیابی ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما به شما کمک می‌کند بفهمید که در درون کودکتان چه می‌گذرد تا بتوانید از او حمایت کنید.
یک روانپزشک کودک یا روانشناس آموزش دیده کودک شما را معاینه می‌کند. آنها مستقیماً با فرزند شما تعامل خواهند داشت و اطلاعاتی را از سایر والدین، مشاوران و معلمان جمع آوری می‌کنند.
ارزیابی روانشناختی می‌تواند تشخیص‌های دیگری مانند بیش فعالی یا اختلال طیف اتیسم را نشان و علت رفتارهای پرخاشگرانه کودک شما را توضیح دهد. هرچه اطلاعات بیشتری داشته باشید، برای کمک به فرزندتان مجهزتر خواهید بود.
مدیریت خشم در کودکان
هنگامی که متوجه شدید چه چیزی باعث خشم فرزندتان می‌شود، می‌توانید آنها را مدیریت کنید. این مدیریت ممکن است در برخی موارد برای کودکان مبتلا به وسواس یا بیش فعالی همراه با دارو درمانی باشد. همچنین تکنیک‌های فرزندپروری به والدین می‌آموزد که چگونه رفتار فرزندشان را مؤثرتر اداره کنند و به جای تنبیه، بر تقویت مثبت متمرکز است.
پرداختن به مسئله خشم در کودکان اغلب دارای یک راه حل سریع نیست. با این حال، چند مرحله ساده وجود دارد که می‌توانید به خاطر داشته باشید تا به کاهش طغیان کودک کمک کنید:
- منعطف باشید: این انعطاف شامل سازگاری با وظایف روزمره شما است.
- تسلیم نشوید: نسبت به عواقب رفتار کودک خود منعطف نباشید تا کودک یاد بگیرد که پرخاشگری باعث نمی‌شود که کودک به هدفش برسد.
- رفتارهای خوب را تحسین کنید: از رفتارهای خوب، مانند رفتن به رختخواب بدون پرخاشگری، قدردانی کنید و رفتارهای نامطلوب را نادیده بگیرید.
- آرام بمانید: مهم نیست که فرزندتان چقدر عصبانی است، حضوری آرام بخش داشته باشید. سعی کنید در حالی که عصبانی هست با او بحث نکنید و صبر کنید تا همه چیز آرام شود.
جمع بندی
وقتی خشم و طغیان‌های کودک، زندگی روزمره خانواده شما را مختل می‌کند، می‌تواند نشانه‌ای از یک مسئله زیربنایی باشد. اغلب، ناامیدی و ناراحتی دلیل اصلی خشم است.
اگر فکر می‌کنید فرزندتان مشکل عصبانیت دارد، با مشاور مدرسه یا پزشک اطفال خود صحبت کنید. انجام یک ارزیابی روانشناختی، می‌تواند به تشخیص علت اصلی خشم کودک شما کمک کند. سپس، با متخصص اطفال، متخصصان رفتاری و درمانگران کودک خود یک برنامه درمانی شکل دهید. این برنامه ممکن است شامل درمان کودک و والدین باشد.
توصیه نوروکید
برخورد با مسائل خشم در کودکان می‌تواند ترسناک باشد. ممکن است نگران این باشید که فرزندتان در ادامه از قوانین پیروی نکند و به خودش یا به شخص دیگری صدمه بزند. دریافت زودهنگام درمان می‌تواند به شما و فرزندتان کمک کند تا رفتارهای خود را بهتر کنترل کنید و خطر عواقب جدی در آینده را به حداقل برسانید.
