برای کودک عادی، دنیا پر از چیزهای عجیب و غریب و شگفت انگیزی است که قبلاً هرگز ندیده‌اند یا با آنها برخورد نکرده‌اند و به طور طبیعی کنجکاوی آنها را بر می‌انگیزد و آنها را به سمت خود می‌کشاند. پاسخ عادی به یک تجربه یا کشف جدید معمولاً تعجب، ناامیدی، سرگرمی و کنجکاوی است.

کودکان مبتلا به طیف اوتیسم به جهان بسیار متفاوت پاسخ می‌دهند. ممکن است متوجه شوید که وقتی می‌خواهید توجه فرزندتان را جلب کنید، با تماس چشمی پاسخ نمی‌دهد. حتی وقتی اسمشان را می‌گویید سرشان را به سمت شما نمی‌چرخانند. آن‌ها ممکن است به اشیا اشاره نکنند، کنجکاوی خود را نشان ندهند، یا سعی نکنند با نشان دادن اسباب بازی‌ها و نقاشی‌های خود در برای به اشتراک گذاشتن علایق خود و برانگیختن پاسخ مثبت، توجه شما را درگیر کنند.

از سوی دیگر، کودکان دارای اتیسم اغلب بازی نمی‌کنند یا خودشان را درگیر فعالیت‌های همراه با تقلید نمی‌کنند، و اغلب کمترین علاقه را به تعامل با بزرگسالان یا جلب توجه بزرگسالان در زندگی خود دارند. کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم نیز ممکن است علاقه کمی به سایر کودکان نشان دهند و برای تشخیص احساسات سایر کودکان و تفسیر حالات چهره‌شان تلاش کنند؛ به همین دلیل دنیای اجتماعی می‌تواند برای آن‌ها طاقت‌فرسا باشد. بنابراین واکنش آن‌ها اغلب خاموش شدن و اجتناب از تعامل و نشان دادن علاقه است.