اکثر کودکان خردسال نمی‌توانند بنشینند و احساسات خود را مانند افراد بالغ و بزرگسال به صورت کلامی بیان کنند. آنها فعال و عاشق بازی هستند و درمانگران سال‌هاست که به این موضوع پی برده‌اند. به همین دلیل شروع به استفاده از روش‌های بازی درمانی برای کمک به کودکان کرده‌اند تا از طریق بازی به افکار و احساسات کودک پی ببرند.

انجمن بازی درمانی، این روش را به عنوان یک فرایند بین فردی معرفی می‌کند که در آن، بازی درمانگران آموزش دیده از قدرت درمانی بازی برای کمک به کودکان برای جلوگیری یا حل مشکلات روانی - اجتماعی و دستیابی به رشد و توسعه مطلوب استفاده می‌کنند.

به عبارت دیگر، بازی درمانی یک روش درمانی است که می‌تواند به کودکان کمک کند تا افکار خود را بهتر انجام دهند و افکار خود را توضیح دهند و احساسات خود را تنظیم کنند. بازی درمانی همچنین می‌تواند برای کمک به کودکان دارای اتیسم در توسعه روابط بین فردی به کار برده شود.

یکی از بهترین روش‌های برقراری ارتباط با کودک بازی است. بازی درمانی مبتنی بر ارتباط والد – کودک به دلیل مرکز بر کودک می‌تواند روش مناسبی برای برقراری ارتباط کودک باشد. بازی به عنوان ابزار یادگیری مهارت‌های کلامی، حل مسئله، حافظه، خلاقیت، اعتماد به نفس، انگیزه و آگاهی از نیازهای دیگران به کار برده می‌شود.

به علاوه نقش مرکزی بازی در رشد کودک سالم و به عنوان شکلی از ارتباط به خانواده فرصت برقراری ارتباط با کودک و درک احساسات، انگیزه‌ها، دریافت‌ها و افکار و رفتار کودکان را می‌‌دهد. بازی باعث پیوند افکار درونی کودک و دنیای خارجی او و کنترل اشیای خارجی توسط کودک می‌شود. همچنین بازی به کودک کمک می‌کند تا تجربیات، افکار، احساسات و تمایلاتی تهدید‌کننده را نشان دهد.