چگونه از خواهران و برادران کودکان اتیسم حمایت کنیم؟
والدین کودکان مبتلا به اتیسم ممکن است تحت استرس فوق العاده ای باشند. ممکن است به نظر برسد که هرگز زمان کافی برای انجام کارهایی که لازم است انجام شود وجود ندارد. ممکن است تمرکز و توجه روی کودک مبتلا به اتیسم تا حدی باشد که والدین وقت یا انرژی کمی برای تمرکز روی فرزندان دیگر خود داشته باشند.
برادران و خواهران کودکان مبتلا به اتیسم اغلب با چالش‌های خاص خود روبرو هستند. از این خواهر و برادرها معمولا انتظار بیشتری می رود. آنها اغلب برای درک واکنش‌های عاطفی که در نتیجه تغییرات زیادی که در زندگی‌شان رخ داده است، به کمک نیاز دارند. این حمایت برای آینده آنها ضروری است.
برخی از مواردی که فرزندان دیگر شما ممکن است با آنها دست و پنجه نرم کنند عبارتند از:
- کودکان خردسال ممکن است متوجه نشوند که مشکل برادر یا خواهرشان چیست. آنها ممکن است گیج شده و قادر به درک کامل پیامدهای تشخیص ابتلا به این اختلال، نباشند.
- اگر ببینند که والدینشان در مقایسه با برادر یا خواهر مبتلا به اتیسم خود، زمان کمتری را با آنها اختصاص می دهند، ممکن است احساس حسادت و رنجش داشته باشند.
- اگر برادر یا خواهرشان در حالیکه کارهای مشابهی انجام دهد، مانند آنها تنبیه نشود، ممکن است از رفتار توام با نابرابری عصبانی شوند.
- ممکن است با دوستان یا در محیط های اجتماعی که غریبه ها به دلیل رفتارهای غیرعادی و گاهی پرخاشگرانۀ خواهر و برادرشان، واکنش منفی نشان می دهند، احساس خجالت کنند.
- آنها اغلب از این واقعیت که نمی توانند برادر یا خواهر خود را وادار کنند که به روش های "عادی" به آنها پاسخ دهد یا با آنها تعامل داشته باشد، ناامید می شوند.
- این خواهران و برادران، به طور بی سر و صدا و گاهی مخفیانه نگران برادران و خواهران و والدین خود هستند زیرا همه افراد خانواده به نحوی تحت تأثیر این اختلال هستند.
- بسیاری از کودکان قادر به بیان احساسات خود نیستند، بنابراین گاهی اوقات به رفتارهای "طغیان گرایانه" متوسل شوند. مثلا، آنها ممکن است سوء رفتارهایی مانند سرپیچی از والدین خود یا ایجاد مشکل در مدرسه داشته باشند.
راهبردهای حمایت از سایر فرزندان:
- این نکته دارای اهمیت است که سایر فرزندان شما، اختلال اتیسم و آنچه که برادر یا خواهرشان با آن روبرو هستند را درک کنند. با آنها از سنین پایین و به روش های مناسب سنشان صحبت کنید.
- می توانید گروه های حمایت از این خواهر و برادران را بیابید، این گروهها می توانند به آنها در ایجاد دوستی و ارتباط با سایر همسالانی که خواهر یا برادر مبتلا به اتیسم دارند کمک کنند.
- اگر احساس می کنید فرزندتان بیشتر احساسات خود را درونی می کند و یا شروع به پرخاشگری کرده است، از مشورت با یک متخصص دریغ نکنید. هر چه زودتر به این موضوع بپردازید، بهتر است. درخواست این نوع کمک، شکست نیست. بلکه نشانه قوت شما و دلیلی بر تربیت خوب است.
- به فرزندان خود کمک کنید یاد بگیرند که چگونه با خواهر یا برادر مبتلا به اتیسم خود بازی کنند و با آنها ارتباط برقرار کنند. چند کار ساده وجود دارد که می توانید برای کمک به این امر انجام دهید، از جمله آموزش به فرزندان دیگر خود در مورد اینکه چگونه توجه خواهر و برادر خود را جلب کنند و از دستورالعمل های ساده استفاده کنند. همچنین این نکته دارای اهمیت است که هنگامی که با هم خوب بازی می کنند، همه فرزندان خود را تحسین کنید.
