اتیسم در دختران
اختلال اتیسم در دختران ممکن است متفاوت از اتیسم در پسران باشد. گاهی اوقات، معلمان و مراقبین ممکن است به وجود اتیسم در یک کودک دختر شک کنند، زیرا آن‌ها علائم و نشانه‌های معمول و آشکار اتیسم را که اغلب در پسران مشاهده می‌شود، نشان نمی‌دهند. در این مقاله به تفاوت علائم اتیسم در دختران و پسران و همچنین تاخیر در دریافت تشخیص پرداختیم.
علائم و نشانه‌های اختلال طیف اتیسم در زنان، به ویژه آن‌هایی که عملکرد بالایی دارند، عبارتند از:
- داشتن حملات صرع
- مشکل در کنترل احساسات
- داشتن علایق کلیشه‌ای و محدود
- مشکل در دوست یابی و حفظ آن‌ها
- خجالتی، ساکت یا منفعل به نظر رسیدن
- داشتن حساسیت غیرمعمول و چالش‌های حسی
- تکیه به افراد دیگر برای راهنمایی یا صحبت به جای او
- داشتن مکالمات مختصر در مورد موضوعات محدود مورد علاقه‌اش
- چالش در ارتباطات اجتماعی (که با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد).
علائم اتیسم در دختران
در حالی که هیچ علامت یا نشانه واحدی وجود ندارد که اتیسم را در هر فردی، صرف نظر از جنسیت در بدو تولد یا هویت جنسی، تشخیص دهد، برخی از نشانه‌های اتیسم می‌تواند به تشخیص این اختلال کمک کند.
دختران مبتلا به اتیسم ممکن است برخی از علائم معمول اتیسم را که بیشتر در پسران دیده می‌شود، نشان ندهند. گاهی اوقات، دختران دارای اتیسم یاد می‌گیرند که چگونه این رفتارها را پنهان کنند یا چالش‌های مربوط به توانایی‌های اجتماعی خود را جبران کنند.
یک دختر دارای اتیسم ممکن است:
- به افراد دیگر تکیه می‌کند تا در طول روز به جای او صحبت کنند.
- به طور غیرعادی نسبت به محرک‌های حسی مانند صداهای بلند، نورهای روشن و بوهای تند حساس است (علائمی که در بسیاری از افراد اوتیستیک صرف نظر از جنسیت رایج است).
- معمولا گفتگوهایی دارند که محدود به موضوعات مورد علاقه او است. برای مثال ممکن است علایق خود را با شما به اشتراک بگذارد، اما برای پاسخ دیگران اهمیت چندانی قائل نباشد. به همین دلیل ممکن است در پیوستن به گروه‌ها یا دوست یابی دچار مشکل شود.
- فهرست چیزهایی که به آن‌ها علاقه دارد بسیار محدود است. به عنوان مثال، یک کودک دارای اتیسم ممکن است درباره شخصیت‌ها، مکان‌ها، یا بازیگران یک برنامه تلویزیونی به صورت طولانی صحبت کند، اما در مورد خود برنامه (مثلاً طرح داستان) اطلاعات کمی داشته باشد یا چیزی به یاد نداشته باشد.
گاهی اوقات اطرافیان، برخی از علائم اتیسم را به اشتباه به عنوان بخشی از ویژگی‌های شخصیتی یک دختر جوان برداشت می‌کنند و به همین دلیل ممکن است در نحوه ارتباط او با دیگران "تعجب" کنند. اما در واقع، این نشانه‌ها می‌تواند نشانه‌های نامحسوس اتیسم در دختران باشد. برای مثال:
- او را در مدرسه و سایر موقعیت‌های اجتماعی «آرام» یا «خجالتی» می‌نامند.
- او معمولاً در دوران کودکی همانند همسالان خود رشد می‌کند، اما با ورود به سال‌های نوجوانی، در ارتباطات اجتماعی دچار چالش می‌شود.
- او در دوست‌یابی یا حفظ دوستان مشکل دارد و به نشانه‌های اجتماعی غیرکلامی توجه نمی‌کند. برای مثال تا حدودی به نحوه رفتار اطرافیانش بی‌توجه است.
- فرد دارای اتیسم در مهارت‌های زبانی چالش دارد و ممکن است نتواند به خوبی با دوستانش صحبت کند، دست خود را در کلاس بلند کند یا در محیط‌های اجتماعی سریع پاسخ دهد.
- او به طور غیرعادی منفعل است. منفعل بودن می‌تواند نشانه این باشد که او مطمئن نیست در یک موقعیت چه کاری انجام دهد. همچنین دختران جوان ممکن است یاد بگیرند که منفعل بودن بیشتر مورد پذیرش یا پاداش قرار می‌گیرد، به خصوص در مدرسه.
- دختران دارای اتیسم اغلب راه‌هایی برای پنهان کردن و کنار آمدن با تفاوت‌های خود پیدا می‌کنند. با این حال، هنگامی که انتظارات اجتماعی در سال‌های اولیه نوجوانی پیچیده‌تر می‌شود، چالش‌های او بسیار واضح‌تر و مدیریت (یا پنهان کردن) آن‌ها دشوارتر می‌شود.
چرا دختران مبتلا به اتیسم تشخیص داده نمی‌شوند؟
برخی از دختران مبتلا به اتیسم، دارای علائم واضح این اختلال مانند رفتارهای تحریک کننده و یا چالش‌های شدید گفتار و زبان هستند. در واقع اگر چالش‌های دختران مبتلا به اتیسم در ارتباط اجتماعی آشکار باشد، برای دریافت تشخیص و شروع مداخله ارجاع داده می‌شوند.
با این حال، برای دخترانی که علائم نامحسوسی دارند و آن‌هایی که یاد گرفته‌اند این علائم را پنهان کنند، ممکن است اتیسم تا قبل از نوجوانی یا بزرگسالی تشخیص داده نشود – یا حتی مورد بحث قرار نگیرد. به علاوه باورهای فرهنگی نادرست نیز در تشخیص دیرهنگام اتیسم نقش دارند. برای مثال از بسیاری از دختران انتظار می‌رود که در مقایسه با پسرها به آرام و کمتر قاطعانه رفتار کنند.
جمع بندی
دختران و زنان مبتلا به اتیسم ممکن است زودتر از پسران و مردان تشخیص داده نشوند. علائم معمول اتیسم همیشه در دختران ظاهر نمی‌شود و برخی از دختران یاد می‌گیرند که چگونه علائم اتیسم را در سنین پایین پنهان کنند. عوامل زیادی در تشخیص نادرست اتیسم در دختران نقش دارد و برخی از آن‌ها به انتظارات فرهنگی مربوط می‌شود و این مسئله، تشخیص دختران دارای اتیسم را سخت‌تر می‌کند.
توصیه نوروکید
اگر از یک دختر مبتلا به اتیسم مراقبت می‌کنید، لازم است نیازهای او در خانه و مدرسه مورد حمایت قرار بگیرد. صرف نظر از جنسیت یا هویت جنسی، هر کودک مبتلا به اتیسم باید از یک مداخله درمانی متناسب با نیازهایش بهره‌مند شود. اگر مطمئن نیستید که فرزندتان دارای اتیسم است بهتر است با پزشک کودک خود صحبت کنید. همچنین شرکت در یک جلسه غربالگری به شما کمک می‌کند تا راحت‌تر کودک خود را ارزیابی کنید.
