چگونه می‌توان بیماری اتیسم را از آسپرگر افتراق داد؟

بر اساس نظر آکادمی روانپزشکی کودک و نوجوان آمریکا سندروم آسپرگر با مشکلاتی در رفتار و نمو مهارت‌های اجتماعی مشخص می‌شود. به دلیل تشابه نشانه‌ها با اوتیسم برخی از درمانگران بر ارزیابی دقیق نشانه‌ها برای رسیدن به تشخیص تاکید می‌کنند تا براساس نوع تشخیص بتوان از انواع درمان بهره برد. به نظر می‌رسد که سن شروع سندروم آسپرگر دیرتر از اوتیسم است یا دست کم دیرتر تشخیص داده می‌شود. کودک دارای آسپرگر به طور مشخص سطح عملکردی بالاتری نسبت به کودک دارای اتیسم دارد و هوش طبیعی یا حتی بالاتر از آن در کودکان مبتلا به آسپرگر دیده می‌شود.

گرچه کودکان مبتلا به آسپرگر ممکن است الگوهای کلامی غیرطبیعی داشته باشند اما برخلاف اوتیسم تاخیری در رشد زبان دیده نمی‌شود. برخلاف کودکان دارای اتیسم، کودکان آسپرگر در کودکی تاخیر برجسته بالینی در رشد شناختی، رشد مهارت‌های متناسب با سن، مراقبت از خود، رفتار تطابقی و کنجکاوی نسبت به محیط ندارند.

گرچه کودکان مبتلا به آسپرگر ممکن است الگوهای کلامی غیرطبیعی داشته باشند اما برخلاف اوتیسم تاخیری در رشد زبان دیده نمی‌شود. برخلاف کودکان دارای اتیسم، کودکان آسپرگر در کودکی تاخیر برجسته بالینی در رشد شناختی، رشد مهارت‌های متناسب با سن، مراقبت از خود، رفتار تطابقی و کنجکاوی نسبت به محیط ندارند.

بر اساس نظر آکادمی روانپزشکی کودک و نوجوان آمریکا برای سندروم آسپرگر همانند اختلال اوتیسم علت مشخصی پیدا نشده. کودکان دارای اختلال آسپرگر ریسک بیشتری برای ابتلا به سایر بیماری‌های روانپزشکی مانند کم توجهی و بیش فعالی (ADHD) و اختلال وسواس – جبری هستند. گاهی اوقات کودکان دارای اتیسم که نشانه‌های خفیف‌تر و هوش بالایی دارند توسط درمانگران به نام‌های مختلفی از جمله اتیسم با عملکرد بالا، اتیسم خفیف و سندروم آسپرگر شناخته می‌شوند.