اتیسم در دختران
اختلال اتیسم در دختران ممکن است متفاوت از اتیسم در پسران باشد. گاهی اوقات، معلمان و حتی ارائهدهندگان مراقبتهای بهداشتی ممکن است به وجود اتیسم در یک کودک دختر شک کنند، زیرا آنها علائم و نشانههای معمول و آشکار اتیسم را که اغلب در پسران مشاهده میشود ندارند. این مقاله به چگونگی تفاوت علائم اتیسم در دختران و پسران و همچنین تاخیر در دریافت تشخیص میپردازد.
علائم و نشانههای اختلال طیف اتیسم در زنان، به ویژه آنهایی که عملکرد بالایی دارند، عبارتند از:
- داشتن حملات صرع
- مشکل در کنترل احساسات
- داشتن علایق کلیشهای اما محدود
- مشکل در دوست یابی و حفظ آنها
- خجالتی، ساکت یا منفعل به نظر رسیدن
- داشتن حساسیت غیرمعمول و چالشهای حسی
- داشتن مکالمات محدود به موضوعات محدود مورد علاقه
- تکیه به افراد دیگر برای راهنمایی یا صحبت به جای آنها
- مشکل در ارتباطات اجتماعی (که با افزایش سن افزایش می یابد)
علائم اتیسم در دختران
در حالی که هیچ علامت یا نشانه واحدی وجود ندارد که اتیسم را در هر فردی، صرف نظر از جنسیت در بدو تولد یا هویت جنسی، تشخیص دهد، برخی از ویژگیهای اوتیسم وجود دارد که میتواند به تشخیص کمک کند.
دختران مبتلا به اتیسم ممکن است برخی از علائم اتیسم "کلاسیک" را که بیشتر در پسران دیده میشود، نشان ندهند. گاهی اوقات، دختران دارای اتیسم یاد میگیرند که چگونه این رفتارها را پنهان کنند یا بیش از حد آنها را جبران کنند.
یک دختر دارای اتیسم ممکن است:
- به افراد دیگر تکیه کند تا در طول روز به جای او صحبت کنند.
- به طور غیرعادی نسبت به محرکهای حسی مانند صداهای بلند، نورهای روشن و بوهای تند حساس باشند (علائمی که در بسیاری از افراد اوتیستیک صرف نظر از جنسیت رایج است).
- معمولا گفتگوهایی دارند که محدود به موضوعات مورد علاقه او است. برای مثال ممکن است علایق خود را با شما در میان بگذارد، اما برای پاسخ شخص دیگر اهمیت چندانی قائل نباشد. این ممکن است در توانایی او برای پیوستن به گروهها یا دوست یابی اختلال ایجاد کند.
- علایق پرشور اما محدود داشته باشند. فهرست چیزهایی که به آن علاقه دارند بسیار محدود است. به عنوان مثال، یک کودک دارای اتیسم ممکن است درباره شخصیتها، مکانها، یا بازیگران یک برنامه تلویزیونی به صورت طولانی صحبت کند، اما در مورد خود برنامه (مثلاً طرح داستان) اطلاعات کمی داشته باشد یا چیزی به یاد نداشته باشد.
برخی از علائم اتیسم را میتوان به عنوان بخشی از شخصیت یک دختر جوان درک کرد یا فقط در نحوه ارتباط او با دیگران "تعجب" کرد. در واقع، این نشانهها میتواند نشانههای نامحسوس و فراموش شده اتیسم در دختران باشد:
- او را در مدرسه و سایر موقعیتهای اجتماعی «آرام» یا «خجالتی» مینامند.
- او معمولاً در دوران کودکی همانند همسالان خود رشد میکند، اما با ورود به سالهای نوجوانی، ارتباطات اجتماعی را بسیار دشوار مییابد.
- او در دوستیابی یا حفظ دوستان مشکل دارد و به نشانههای اجتماعی غیرکلامی توجه نکند. برای مثال تا حدودی به نحوه رفتار دختران اطرافش بی توجه است.
- افراد دارای اتیسم در مهارتهای زبانی چالش دارند و میتواند باعث شود کودک نتواند با دوستانش صحبت کند، دست خود را در کلاس بلند کند یا در محیطهای اجتماعی سریع پاسخ دهد.
- او به طور غیرعادی منفعل است. منفعل بودن میتواند نشانه این باشد که او مطمئن نیست در یک موقعیت چه کاری انجام دهد. همچنین دختران جوان ممکن است یاد بگیرند که منفعل بودن بیشتر مورد پذیرش یا پاداش قرار می گیرد، به خصوص در مدرسه.
- دختران دارای اتیسم اغلب راههایی برای پنهان کردن و کنار آمدن با تفاوتهای خود پیدا میکنند. با این حال، هنگامی که انتظارات اجتماعی در سالهای اولیه نوجوانی پیچیدهتر میشود، چالشهای او بسیار واضحتر و مدیریت (یا پنهان کردن) آنها دشوارتر میشود.
چرا دختران مبتلا به اتیسم تشخیص داده نمیشوند؟
برخی از دختران علائم واضح اتیسم مانند رفتارهای تحریک کنند و یا چالشهای شدید گفتار و زبان را دارند. در واقع اگر چالشهای دختران مبتلا به اتیسم در ارتباط اجتماعی آشکار باشد، برای دریافت تشخیص و شروع مداخله ارجاع داده میشوند.
با این حال، برای دخترانی که علائم نامحسوس دارند و آنهایی که یاد گرفتهاند پنهان کاری کنند، ممکن است اتیسم تا قبل از نوجوانی، نوجوانی یا بزرگسالی تشخیص داده نشود – یا حتی مورد بحث قرار نگیرد. به علاوه باورهای فرهنگی (و باورهای نادرست) نیز در تشخیص نادرست اتیسم نقش دارند. از بسیاری از دختران انتظار میرود که نسبت به پسرها به شیوههای ساکتتر و کمتر قاطعانه رفتار کنند.
جمع بندی
دختران و زنان مبتلا به اتیسم ممکن است زودتر از پسران و مردان تشخیص داده نشوند. علائم معمول اتیسم همیشه در دختران ظاهر نمیشود و برخی از دختران یاد میگیرند که چگونه علائم را در سنین پایین بپوشانند. عوامل زیادی در تشخیص نادرست اتیسم در دختران نقش دارد و برخی از آنها به انتظارات فرهنگی مربوط میشود و این تشخیص دختران دارای اتیسم را سختتر میکند.
توصیه نوروکید
اگر از یک دختر مبتلا به اتیسم مراقبت میکنید، مهم است که از نیازهای او در خانه و مدرسه حمایت کنید. صرف نظر از جنسیت یا هویت جنسی، هر کودک مبتلا به اتیسم باید از یک مداخله درمانی متناسب با نیازهایش بهرهمند شود. اگر مطمئن نیستید که فرزندتان دارای اتیسم است یا خیر، اما متوجه علائم اوتیسم شده اید، با پزشک کودک خود صحبت کنید. شرکت در یک جلسه غربالگری به شما کمک میکند تا راحتتر کودک خود را ارزیابی کنید.
همچنین اگر فکر میکنید یک دختر جوان مبتلا به اتیسم است، بهترین کاری که میتوانید برای او انجام دهید این است که به او کمک کنید تا تشخیص اتیسم را دریافت و به یک متخصص مراجعه کند.